ماهور

تمام کیک‌هایی که بلد بودیم را پختیم. چند مدل شیرینی درست کردیم. پیتزای ماهی‌تابه‌ای و لازانیای بدون فِر. یا چند مدل نان خانگی. چندروزی جوریدیم توی آرشیوهایمان. عکس‌های کودکی. عکس‌های مدرسه. عکس‌های تولد. انگار توی این بیش از یک ماهِ قرنطینه برگشتیم به خودمان. یکی‌مان بیشتر کتاب خواند. یکی‌مان بیشتر شنید. یکی رفت سراغ‌هارد فیلم‌هایش. یکی هم کیف کرد که روی پارچه‌های سفید گلدوزی کند. یک‌جایی نخواستیم به روی خودمان بیاوریم و توی تنهایی رقصیدیم. یوتیوب را باز کردیم و یوگا کردیم. پادکست‌های نامجو را تا خود صبح شنیدیم. از این لایو پریدیم توی آن یکی لایو. هی آیکونِ قلبِ کنارِ لایوها را لمس کردیم. تماس‌های تصویری را بی هیچ معذب بودنی پاسخ دادیم. کتاب خواندیم. توی کُرس‌های دانشگاه‌های آن‌ور آب شرکت کردیم. موزه‌ی لور را با گوشی‌مان چرخیدم. از حجم منابع در دسترس نفس‌مان گرفت و درست‌وحسابی از هیچ‌کدامش استفاده نکردیم. شب‌ها بیدار ماندیم. صبح را تا ظهر خوابیدیم. صبحانه‌مان را ساعت سه ظهر خوردیم. ناهار را چند ساعت بعدش. شام را تکه تکه کردیم میانِ ساعت‌های شب تا صبح. هر خوراکی‌ای را که خریدیم شستیم. هرچه را شسته بودیم با وسواس خوردیم. هربار سرفه کردیم ترسیدیم. هربار گرممان شد خیال کردیم تب کرده‌ایم. خبر بد شنیدیم. آمارهای دروغ شنیدیم. عکس‌های دردناک دیدیم. خسته شدیم. دوباره رفتیم یک کیک دیگر درست کردیم. یه دسر با خامه. خمیر لازانیا. آن‌طور که باید نتوانستیم تمرکز کنیم. هی توی سرمان چرخید بعدش؟ هی ازخودمان پرسیدیم تا کی؟

بهار جدیدا وارد بازی جالبی شده و نقشهای خانه امان را تغییر داده است. خودش مادر است. پدر خانواده پسرش است. من را به چشم خواهر نداشته اش میبیند و اما .. و اما برادرش گربه‌ی خانگی امان است‌. بسیار ملوس و دوست داشتنی.

یکی به من بگه تو لایوها چه خبره؟

این روزها فایل صوتی در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود که خانم معلمی‌که تصمیم گرفته ریاضی به بچه‌ها درس دهد با آن لهجه‌ی شیرین ترکی اش از دانش آموزان میخواهد هر کس آنلاین(آیلان) هست برایش پیامی‌بگذارند و خود را معرفی کنند. بماند که چقدر به او این روزها خندیدیم. فکر نمیکنم از آن دست معلمانی هم باشد که به دل گرفته باشد خنده‌ی ایرانی‌ها را در این اوضاع غمبار جامعه. با این مقدمه خواستم یادی کنم از دبیر جبر و ریاضیات جدید سال اول دبیرستانم خانم رحمتی. یادش بخیر. خانمی‌قدکوتاه و ریزه میزه و اهل تبریز با لهجه‌‌‌ای بسیار دلنشین که عالی هم درس می‌داد. انتهای کتاب ریاضیات جدید آن سالها مبحثی داشتیم به نام " اصل شمول و عدم شمول" که مسائل متعددی در آن مطرح بود. مانند اینکه اگر در کلاسی ۳۰ نفره مثلا ۱۴ نفر عضو تیم والیبال و ۲۵ نفر عضو تیم هندبال باشند چند نفر عضو هر دو تیم هستند؟ خانم رحمتی هیچگاه در مثالهایش از واژه‌ی بسکتبال استفاده نمیکرد چون ادای این کلمه برایش سخت بود و بستکبال میگفت. بچه‌های کلاس(به جز من😉) هم حسابی اذیتش میکردند و از او میخواستند در مثالهایش چند نفر را هم در تیم بسکتبال عضو کند و خانم رحمتی هم دل به دل بچه‌ها میداد و حرفشان را گوش میکرد هرچند میدانست دستش انداخته اند و زیر زیرکی خواهند خندید.

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

آنقدر نگذاشتی ببوسمت که بوسیدن را هم ممنوع کردند!

آلبوم جدید استاد شجریان و زنده یاد مشکاتیان چند روزی است به طور رسمی‌منتشر شده است. هفته‌ی پیش از سایت بیب تونز پیش خرید کردم و امروز به این سایت سر زدم تا آلبوم رو دانلود کنم. با شماره‌ی موبایلم وارد شدم و گزینه‌ی دانلود فعال نبود. به پشتیبانی زنگ زدم و موضوع را گفتم و خانم پشت خط ایمیلم را پرسید و گفت با ایمیلتون وارد شید موقع خرید با ایمیلتون وصل شدین‌. درست میگفت😄

دوستانی که پاییزان من را خوانده اند لطفا در این پست شرکت فعال داشته باشند.

هیچوقت آرزو نداشتم یک معلم ورزش باشم ولی این روزها به قدری حسرت موقعیت معلمین ورزش را میخورم که حد ندارد. فشار کاری تدریس در فضای مجازی آن هم در ساعاتی که مدیر برنامه‌ی درسی داده است و تشکیل رقم به رقم گروه‌های درسی و برگزاری آزمونهای مجازی و تهیه‌ی محتوا و ضبط فیلم و ویس و هزار ادا اطوار دیگر آرامش ماندن در خانه را از من سلب کرده است. مدرسه که میرفتیم یک صبح تا ظهر درگیر بودیم. درس میدادیم و رد میشدیم و مهمتر اینکه همه چیز جدی بود. اینجا نه تنها بچه‌ها درس را جدی نمیگیرند بلکه امیدوارند بعد از بازگشایی مدرسه که معلوم نیست در چه زمانی هم باشد دوباره درسها تکرار شود. من مانده ام برای حدود ۵۰ نفر دانش آموز ۱۲ انسانی ام که فقط ۵ نفرشان درس را میفهمیدند چطور دنباله‌ی هندسی را مجازی درس دهم؟