ماهور

ترانه‌ی پادشاه سیبل جان

سه سالی هست که خانه دار شده ایم و در محله‌‌‌ای در غرب پایتخت و در واحد آخر یک ساختمان قدیمی‌سه واحده در انتهای کوچه‌‌‌ای خلوت سکونت داریم. واحد دوم ما حاج خانم و حاج آقایی ساکن هستند که در حال حاضر یک دختر و یک پسر مجرد دارند. پسرشان حدود سی سال دارد و به زحمت مدرک کارشناسی اش را بعد از چندین سال از یکی از شعبات دانشگاه آزاد در ورامین( به گمانم )اخذ کرده است. همان اوایل سکونتمان در این خانه، بسیار اتفاق افتاده بود که پسر همسایه از دانشگاه می‌آمد و پشت در می‌ماند. اولین جایی که می‌آمد دم در خانه‌ی ما بود و از ما طلب تلفن میکرد تا به مادرش زنگ بزند و بگوید پس شماها کجایین؟ موبایل داشت ولی به قول خودش شارژ نداشت. حال نمیدانم شارژ باتری منظورش بود یا شارژ پولی. یک بار هم دم در خانه امان آمد و پول طلب کرد تا آژانس بگیرد و به پیش مادرش که مهمان خانه‌‌‌ای بودند برود. بماند که پول درسته دادیم و پول سکه‌‌‌ای و چندین اسکناس پاره تحویل گرفتیم🤣

فکرش را نمیکردم دوشنبه‌های دوست داشتنی ام اینقدر نازیبا شوند. دو هفته بیشتر است دست به مهراز نزده ام. چقدر این روزها جانکاه و طاقت فرساست. می‌دانم تنها کسی که حالم را خوب میکند مهراز است ولی دوست دارم با آرامش در آغوشش گیرم. آرامشی که این روزها از همه امان سلب شده است.

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

اسنپ ۲۸ هزار تومان تخفیف برای سفرهای شهری برایم درنظر گرفته است‌. معلوم است اوضاع زیاد خوب نیست و متقاضی به شدت کاهش یافته است‌. چقدر دوشنبه‌های دوست داشتنی منتظر اعلام تخفیف اسنپ بودم تا مسیر ۴۰ دقیقه تا کافه نادری با ترافیک بسیارش را با مناسبترین قیمت طی کنم.

در زمینه‌ی اکسپت ریکوئست دانش آموزانم در اینستا سختگیری ندارم و من هم فالوشان میکنم. ادا بازیهایشان را لایک میکنم و تولدهای خودشان و دوستان ندیده اشان را تبریک میگویم و خلاصه وفادار به این فالو می‌مانم. چندی پیش متوجه شدم که برخی از شاگردانم مرا آنفالو کرده اند. نمیدانم از کی و این در حالی است که من همچنان به لایک زدنهایم همچنان وفادارانه ادامه میدادم. خنده ام گرفته بود. یک خسته نباشید به خودم گفتم و این روزها مشغول آنفالو کردن همانها هستم😂

ظرف آجیل را جلوی بچه‌ها گذاشتم که مشغول تماشای تلویزیون بودند‌. بهار و امیر هر دو بادام هندی دوست دارند و سر بادام هندی‌ها دعوایشان شد‌. آجیلها را در دو ظرف تقسیم کردم و به هر کدامشان ظرفی دادم. بهار صدایم کرد و یک دانه بادام هندی به من داد و گفت: بخور مامان! عاشقت میشه🤣

آقای الف هکلاسی دوره‌ی ارشدم بود. از این دست آقایان باسواد و کتابخوان و در عین حال بسیار مودب. دیروز در آپارات تدریس ریاضی اش را که برای یکی از دبیرستانهای مطرح تهران انجام داده بود دیدم. یک دفعه یاد جریانی افتادم. حدود دوسال پیش آقای الف به من زنگ زد. این اولین تماس تلفنی ایشان بعد حدود ۸ سال از اتمام دوره‌ی ارشدمان بود. مانده بودم برای چه تماس گرفته است. بعد از کلی مقدمه چینی متوجه شدم که قصد ازدواج دارد و از من میخواهد از دوستان و همکارانم فرد مطمئنی را به ایشان معرفی کنم. در همین حین، مهربان همسر هم گوشهایش تیز شد ببیند بحث سر چیز است و به کنارم آمد. بیشتر آقای الف حرف میزد. از مشاوره‌هایی که تا الان رفته است برای شناخت خودش و اینکه چه از زندگی می‌خواهد. کلی اطلاعات هم من از حرفهایش گرفتم. سر آخر به ایشان گفتم موردی که به سن شما بخورد را من سراغ ندارم. همکاران مجرد من یا همسن من هستند و یا خیلی بزرگتر از من و آقای الف هفت هشت سالی از من کوچکتر است. بعد از اتمام گفتگو مهربان همسر شاکی بود که چرا به تو زنگ زده است؟! این را کجای دلم بگذارم😁

شهرام خان از همکاران بنده در یک استان دیگر است. سر جریان شهادت حاج قاسم در اینستا دایرکت زد که استوری‌هایت را بردار. گوش نکردم. گفت من تمام دوستانم و حتی خواهرم را بلاک کرده ام. دلم نیامد تو را بلاک کنم. اگر برنداری تو را هم بلاک میکنم. گفتم هر جور صلاح میدانی. بلاکم کرد نامرد و چندی پیش سر جریان افزایش ناعادلانه‌ی حقوق معلمان کانال تلگرامی‌زده بود و مرا هم عضو کرده بود. خنده ام گرفته بود و از کانال لفت دادم🤣