ماهور

این روزها فایل صوتی در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود که خانم معلمی‌که تصمیم گرفته ریاضی به بچه‌ها درس دهد با آن لهجه‌ی شیرین ترکی اش از دانش آموزان میخواهد هر کس آنلاین(آیلان) هست برایش پیامی‌بگذارند و خود را معرفی کنند. بماند که چقدر به او این روزها خندیدیم. فکر نمیکنم از آن دست معلمانی هم باشد که به دل گرفته باشد خنده‌ی ایرانی‌ها را در این اوضاع غمبار جامعه. با این مقدمه خواستم یادی کنم از دبیر جبر و ریاضیات جدید سال اول دبیرستانم خانم رحمتی. یادش بخیر. خانمی‌قدکوتاه و ریزه میزه و اهل تبریز با لهجه‌‌‌ای بسیار دلنشین که عالی هم درس می‌داد. انتهای کتاب ریاضیات جدید آن سالها مبحثی داشتیم به نام " اصل شمول و عدم شمول" که مسائل متعددی در آن مطرح بود. مانند اینکه اگر در کلاسی ۳۰ نفره مثلا ۱۴ نفر عضو تیم والیبال و ۲۵ نفر عضو تیم هندبال باشند چند نفر عضو هر دو تیم هستند؟ خانم رحمتی هیچگاه در مثالهایش از واژه‌ی بسکتبال استفاده نمیکرد چون ادای این کلمه برایش سخت بود و بستکبال میگفت. بچه‌های کلاس(به جز من😉) هم حسابی اذیتش میکردند و از او میخواستند در مثالهایش چند نفر را هم در تیم بسکتبال عضو کند و خانم رحمتی هم دل به دل بچه‌ها میداد و حرفشان را گوش میکرد هرچند میدانست دستش انداخته اند و زیر زیرکی خواهند خندید.